Wróbel (A)
(capo 2)
[G]Przilecioł ku mie na [C]balkón wró[G]bel
[G]Jak żech groł jesiynióm [D]na gita[G]re
[G]Śpiywoł jo przi tym a [C]ón posłó[G]choł
[G]Krasne pieśniczki, [D]ale uż sta[G]re
O swoji miłej a o przirodzie
W lecie o kómpaniu w czistej wodzie
W zimie o śniegu a zmarzłych rzekach
Z czego tyn wróbel mioł nejwiynkszi strach
Gitara ucichła, ón zacwyrkoł
O pómóc przez zime mie popytoł
A jo mu ślubowoł w tym przipadku
Zaśpiywej, jak widzisz nasz świat z wyrchu
Kopce sóm gołe, w lasach kónzerwy
Jedyn drugimu grocie na nerwy
Pełno świnstwa je w tej czistej wodzie
A twoja miło siedzi w gospodzie
Po twarzi sciykajóm dwie wielki łzy
Dziecka robióm krawal tam u Olzy
Pogładził żech wróbla, no tak uż leć
Co'ch ślubił, to bedym chcioł dodrżeć
Ku rzece przilecioł, na stróm siednył
Z luftówki chuligan brok wystrzelił
Wróbel nasz spadnył do kalnej Olzy
Jo na balkónie śpiywóm bez pauzy
O swoji miłej ...
Kopce sóm gołe ... ochrancy przirody sóm w gospodzie
© Tomáš Tomanek
|
