Tak se nějak učíme sžít s tím, že Buble už nikdy nedorazí na naší zkoušku, nezavolá, nezavtipkuje… Ještě že jsme s ním týden před jeho odchodem nahoru dali po pulečce a pivku a zahráli mu v Návsí v letním kině jeho Skalku. Aspoň máme na něj hezkou vzpomínku. Loučení se konalo ve smuteční síni v Jablunkově a bylo zakončeno dlouhým potleskem.
A Blaf jede dál. To je realita, co?
Hned další pátek jsme hráli na soukromé oslavě na zahradě v Hrádku, a tam už se pokusili oprášit některé Bubleho songy. A že jich je. Zkusím vyjmenovat. Zymby, Skałka, Rułeczka, Hyrczka, Labradorek, Wieczny sztudent… No protě samé perly. Některé musíme oprášit. Co už nikdy ale bez něj nedáme, tak Drupiho Kozi Pikola(małe cycki). Na to byl opravdu expert. Vždycky dokázal všechny strhnout.
Na chatě Skalka jsme si domluvili s chatařem Josefem soustředění, nebo-li veřejnou zkoušku. Bylo moc dobře. Trošku jsme oprášili songy, které málo hrajeme, nějaké ty Bubloviny a vyzkoušeli si něco z nové desky. A zůstali přes noc.
Dožínky Oldřichovice na Fojtství. Asi letošní nejlepší hraní. Publikum reagovalo, jak kdyby bylo na nás připravené. Vláček rozjeli hned u Cugu do Werku a pak celou hodinu plánovanou a půlhodinu přidávanou pařili totálně spontánně. Nám to velice dobilo baterky.
Baterky nám dobilo i publikum na dožínkách v Písku. I když jsme byli v nouzové sestavě a kytarista Jirka měl premiéru jako samotný kytarista, repertoár sestavený z nejstarších songů nám zajistil totální úspěch. Samozřejmě obrovský podíl na obou dožínkách měli skvělí zvukaři.
Už se těšíme na sobotu 13.9.2025
Dovolujeme si Vás pozvat na křest našeho nového alba - Fórt dokoła. Křest se bude konat během našeho koncertu na akci Jabkový den v parku A.Szpyrce v Jablunkově.
Náš koncert začne v 17:00.
Poté v 18:30 vystoupí v roli kmotrů kapela Janko Kulicha a Kolegium.
Dostali jsme je od města jako dárek ke křtu. Myslím, že se máte na co těšit. Jste srdečně zvaní
Těšíme se na Vás!

Nima człowieka w Jabłónkowie, kiery by nie znoł naszóm kapele Blaf. Nie chce sie to wierzić, ale je tu uż sztyrycet roków. Jako młodo żaba żech im fandziła, posłóchała jejich pieśniczki, grała na gitarze a śpiywała „Cug do werku“ abo „Śpiyw starych pachołów“. Z siostróm a siostrzynicóm my se usziły tryczka a na plecach przisziły napis „Blaf“. Jejich frontmen Tomasz Tomanek był nasz kamosz a kapke my na niego czumiały aj jako na …no ty sprawne fanynki. Jego muzyka była dlo nas jako dlo czundraczek ta prawo a teksty nóm były maksymalnie bliski. Pisoł przeca o naszim żiwocie w Beskidach, o naszich „starościach i radościach“ a tak to zostało do dzisio. Tomasz Tomanek a jego kapela zostali wierni swojimu jynzyku aj folk a country muzyce całych sztyrycet roków a jejich pieśniczki jak was roz chycóm za serce, tak uż z wami zostanóm na wdycki.

Jak to było z powstanim Blafu?
Z poczóntku żech chcioł grać z Bidonami. Na wojnie żech zjiścił, że móm talent na pisani tekstów, tak żech zkuszoł pisać aj grać. Bidoni by teksty brali, aj żech jim jich pore napisoł, ale miejsca dlo mnie nimieli. Piyrszo sestawa Blafu wznikła w Gródku. Był żech w Koszarziskach na festiwalu „Bluegrass pod Ostrym“. Tam my parzili a była tam partyja, co se mówili „Czejenowo banda“. Chodzili w dłógich mantlach, w kłobukach a strzylali z koltów. Po koncertu wieczór se popijało piwo, uni grali na gitary a my z kolegóm też sem tam cosi brzinkli. Usłyszeli ty teksty a prawióm: Co to je? To je dobre a czi nie chcym prziść kiedy do Gródku na zkuszke. Jo prawił, że mie country moc nie biere. Za dwa miesiónce se ozwali znowu a to żech uż szeł. Uni chcieli jyny tak grać u ognia country a folk a nimieli ani nazew. Miano Blaf wznikło aż w roku 1985, jo prziszeł z tym, aby my przidali teksty po naszimu a tak to zaczło. Ty jejich pieśniczki po naszimu se ale tak nie chytły, jak ty moje. Do tego roku 1988 to tak fóngowało a potym ich to przestało bawić.

Także dziynki Czejenóm powstoł Blaf?
W tym Gródku tak wznikła ta piyrszo sestawa Blafu: Luboš Raška, Zbigniew Kotas, Václav Klus, Rosťa Klus a jo. Ty moje hóśle a teksty po naszimu to hned obogaciły. Jak tam prziszeł Buble - Pavel Sikora a zaczón grać na banjo, tak nóm wszeckim spadła broda. Nieskorzi my zebrali jeszcze „Piškota“ - Radima Dude z Ostrawy, kiery chwile z nami groł na mandolinie. Z tóm piyrszóm sestawóm my se przez ty oblastni a krajski Porty w 1988 roku dostali aj na Porte do Plznia, ni sice do finale, ale do bloku: „Humor v country“. Jak żech był w 1985 roku po piyrszi na Porcie, hned mie tyn folk a country chytły, głównie ty tekstarzski wiecy a prawił żech se, że podrugi tam uż pojadym jedynie z jakó msi kapelóm. Także dlo a nas a głównie dlo mie to był wielki uspiech.

Do tego czasu Cie country muzyka nie bawiła?
Jo chodził do hudebki na hóśle a zpoczóntku mie to bawiło a potym mie uż musieli nucić. Mama powiedziała, że jak żech cosi zaczón, tak to musim skónczić. W patności rokach jo chynył hóśle pod łóżko a niechoł żech jich zapruszić. Wtedy frczała rokowo muzyka a jo se widzioł w bigbitu, w rockowej hudbie, taki tej kapeli jako Deep Purple abo hard rock, jako skupina Slade. Dziepro w osiymności, jak my z kolegami chodzili na czundry a growali u ognia, wysmycził żech hóśle spod łóżka. W Miejskim lesie za budami my trenowali. Grali my Olympic a Katapult, Jirke Schelingera, tóm czeskóm rockowóm muzyke. Dziepro na wojnie jo kapke prziczuchnył ku country, Greenhornsóm a inszim kapelóm.

Czymu se myślisz, że sie Twoje pieśniczki tak ujóny?
Głównie isto tymu, że jesi se śpiywało po naszimu, tak jyny folklor a jo widzioł, że tu w tym je celkem mezera. Porym razy jo słyszoł od Bidonów jednóm, dwie pieśniczki a wiym, że egzystowała kapela Jug Band z Trzyńca. To był niejaki Miro Noga z partyjóm z gospody a uni grali blues po naszimu. Uni wydali aj samizdatové CD, kiere je totalnie dobre, jak to powiym, z kulami dobre. Jyny ta nahrawka nimo tej kwality, co by miała dzisio, ale dobry napad. Z kapelóm z Gródku my byli na „Country salonu“ w Trzyńcu. My tam prziszli jako totalni amaterzi, żodyn nas nie znoł a my to tam wszecko powygrowali, myślim se, że to śpiywani po naszimu ludzi chytło. Aj na Porcie my hned zabodowali. Dokóńca my sie w 1990 roku po rewoluci uż w nowej sestawie z Juróm Mannheimym, Laďóm Kunzym a Karłym Gibcym dostali do narodnigo finale Porty v Plzni. Po piynci rokach granio my grali przed trziceci tysióncami ludzi w tym kotlu na Lochotíně. To my uż od tej doby nigdy nie przekonali.

Myślałach se, że Porta to był taki protireżimowy festiwal?
Porta to był szyroki pojem. Założili to trampi uż w 1967 roku w Ústí nad Labem a potym kómuniści tymu szłapali na palce a festiwal zakozali. Tak to przestiehowali do Karwinej a potym do Olomouca, potym se to wzióno pod patronat SSM, aby to było pruchozi. Także ta Porta to było wicemenie taki hnuti. Dało by se powiedzieć, że tam wznikała ta zakozano, odbojarzsko czinnost, a nikierzi pisniczkarzi, jako Nohavica, Plíhal potym mieli zakozane na Porcie grować, bo mieli aktualni, protireżimni teksty. Dokóńca Porta też kapke prziwiydła tych młodych ku rewoluci a inszimu smyszleni.

Na finále Porty uż żeś był z nowóm sestawóm. A co „Czejenowo banda“?
Syncy z „Czejenowej bandy“ odeszli z Blafu. My z Bublym dóma fórt trenowali a uni wdycki w tej zkuszebnie odłożili gitary do skrzinie a zaś jich wycióngli aż na dalszóm zkuszke. Nie chcieli sie dali posuwać, tak my zostali sami a w tyn moment my se dostali na pude bez zkuszebny a zaczli my zganiać, gdo by groł. Chwile my jakoby nie grali a zdało se, że Blaf zaniknie. Ale potym my zegnali Karła Gibca z Trzyńca, Jure Mannheima a Laďe Kunza. Tak wznikła drugo sestawa Blafu.

Gdo wszecko gro teraz w Blafu?
Ta piyrszo sestawa, gródczansko, była od 1985 roku do 1988. Ta trzyniecko była dziesiynć roków. Potym sie Laďa Kunz a Jura Mannheim pożynili a skyrz tego mieli mało czasu na grani. Tak my przizwali Jana Klusa, Roberta Kulke a potym my zrobili konkurs a prziszeł Honza Pazdera. Z nim my sie zaś posunyli o level wyszi. Od tego roku 1998 była trzecio a myślim se, że nejlepszo sestava a je do dzisio. Nejwiynkszo popularita trwała asi dziesiynć roków, ale je to tu przeca jyny mały prostor od Ostrawy, Bogumina po Mosty a ta myszlenka śpiywać po naszimu zewszedniała. Jeszcze kole tego milenia był wielki zajem, aj radia a televize, a to se swojim zpusobym wybrało. Stejnie fórt mómy tych trzicet, sztyrycet koncertów do roka.

Nie wyniechoł ześ kogo w tych sestawach?
Teraz nas je szejść czlenów Blafu. Krómie mie, Jana Klusa, Roberta Kulki a Honzy Pazdery gro jeszcze Radek Kajzar, kiery wymiynił Bublego a Richard Dziubek „Kolda“, czlen na polowiczni uwazek. Mó my ale eszcze dwóch nahradników, Jure Kajzara a Milana Reichenbacha. Buble przestoł grać ze zdrawotnich duwodów, bo mioł wielki problemy, głównie zrakowe. Un był zwykły grać podle oczi a banjo mo dłógi kark a je tam kupa hmatów a prażców. Buble uż tu z nami nima. A beje nóm fest chybieć. Ty jego wyhrawki, rytmus, jego ciynki głosek z nas zrobił Blaf taki, jak go wszecy znajóm. Bedzie nóm chybieć jego specyficki humor, ty jego hlaszki a monologi po anglicku, francusku czi madziarsku. Na wdycki nóm go be przipóminać jego pieśniczka „Hyrczka“ a na wdycki bedzie czestnym czlenym Blafu.

Piszesz aj słowa aj melodie? Bo w nikierych pieśniczkach mocie melodie przewziónte.
My mieli na jednej desce isto sztyry, piynć wiecy przebranych, to były Wróbel, Beskidy, Koszarziska, ZOO, ty miały jakigosi światowego autora. My se myśleli, że to sóm jako ty tradicionaly. Potym, jak żech to przigłoszowoł na OSA, tak żech to dziepro zjiścił. Ty pieśniczki nimogymy uż potym wydować znowa na desce. Kiejsi za komunistów to było bez ceregieli, bo była żelezno opona a nimioł to gdo rzeszić. My z przewzióntymi melodiami kiejsi bodowali na Portach, jako wietszina kapel. Pore pieśniczek napisoł Buble a to sóm wdycki totalni pecki. Teraz mómy nejnowiejszóm deske, kaj napisali po jednej pieśniczce Honza Pazdera a Jano Klus. Jadymy tóm cestóm, że mómy 90 procynt swoji tworby a wiynkszościóm to sóm moje melodie aj słowa.

Jak Ci przichodzajóm ty napady?
Je to u mnie coroz miyni a myślim se, że ta studnia je uż celkem wyczerpano. Nikiedy sóm taki chwile, że na mie cosi przidzie a je to hned na papiyrze, a hned to aj stworzim na gitarze. Ty slowni hrziczky móm w sebie, naleci mi jakisi spojeni słowa na smecz a uż se to rozwijo. Ale nikiedy wysiadujym nad jednóm wiecóm aj miesiónc. Wietszina napadów je ze żiwota, mało co fabulace nebo ulet. Roz sie mie pytali w radiu Proglas, czi móm raczi lyricki nebo epicki pieśniczki. Móm pore lyrickich, ale podstatny je pro mie děj. Choć sóm ty teksty coroz wiyncej wydrzite, sóm czujym, że to stoji za to, abych to ze sebie wychrlił.

A propos tekstów, w zeszłym roku żeś wydoł „Zrymowane mimoblafy“
Tam żech doł wszecki teksty, kiere nie przeszły Blafym do pieśniczek. Je tam kupa tekstów po czesku a móm ich aj na muzyke, ale nie grómy to, bo by to nimiało tyn swój styl. Honza Pazdera je też welice talentowany pisniczkarz, ale gdyby my go grali wiyncej, postawiło by nas to kajsi indzi. Na ostatni desce mómy jego pieśniczke „Z Krnova“. Un jako przemyszlejici a mluwici czesky, jóm napisoł po naszimu a ta je bómba. Honza to tak fajnie śpiywo, bo nimo naszóm wyslownost. Choć nas śpiywo trzeba piynć, tak go słyszim.

Mosz absolutni sluch?
Ni, to nimóm. Jyny, jak trzeba śpiywo jakisi chór trziceci ludzi na nahrawce a kogosi z tego chóru znóm, tak go tam słyszim. Nebo kajsi śpiywo lidowy soubor, tak poznóm znóme głosy. Ale fórt wiyncej spolygóm na ladiczke, niż na ucho.

W „Zrymowanych mimoblafach“ były aj jakisi teksty z czasów, jak żeś był na wojnie?
Na wojnie jo pochopił, że cosi móm od Pónbóczka dane. Jo tam był z kolegóm z Wyndrynie. Roz my szli z wychazki zpatki do kasaren, cosi było upite a un, dycki jak wypił, tak mówił w rymach. Jo mu chcioł dorownać, tak my całóm cestóm mówili w rymach. A potym mie zaczły napadać aj teksty na muzyke.

Egzystuje aj kapke krytyka na ty Twoje teksty, że nie sóm ganc po naszimu.
Jo z tym nazorym nigdy nie souhlasił. Jo tak, jak rozmyślóm, tak piszym. Nikierzi w tym słyszóm czechizmy a strasznie sie szprajcujóm. Piszym tak, jak mówim jo z kimkolwiek a un zy mnóm. Ale potym, jak to widzóm napisane, tak uż mówióm, że zachwaszczóm gware. Jewka Trzyńczanka też mi mówi, że nie piszym po naszimu, że móm jakisi swó j jynzyk, ale mówi zy mnóm tak, jako jo teraz. Petr Sagitarius tymu mówi „Tománkovská jablunkovština“.

Jeszcze żeś pisoł aj proze. O czim sóm Twoje ksiónżki?
Piyrszo była „Z bagna nad mroki“. To je moja historia od dziecka a jak jo zaczinoł z granim, jak wzniknył Blaf aż po Porte. Tam to je zmapowane aj z koncertami. Idzie to nónść aj na blaf.cz, kaj sóm podkapitoly poużite w ksiónżce. Zaczón jo pisać od wojny, wszecko schowowoł a poskłodoł jo ty zapiski asi przed dziesiynci rokami. Je tam tela podrobnosti, że jak to czitóm, dostanym se ganc do tej doby a przeżiwóm to po drugi. Tak samo wznikały aj dalszi moje ksiónżki: „Czundry, baby i zabawy“ a „W nogi“. Ta je zaś ze zapisków z moich cest, dłógszich czi krótszich.

Jak to je z tym Twoim cestowanim?
Kiedysi jako swobodny jo sestowoł sóm a ty wyprawy były fest dobrodrużne, Społ żech pod szirakym, jeździł na stopa atd. Jo móm to dobrodrużstwi w powadze. Ale jako że żech uż swobodny nima trzicet roków, tak cestujymy z manżelkóm moc radzi, ale raczi se wybiyrómy z cestowkóm a mómy tyn full servis.

Mocie fanklub, ludzi, kierzi chodzóm na wszecki wasze koncerty?
Były fankluby trzeba z Ostrawy abo Bogumina, ale uni też starnóm a polewujóm a zdo se, że aj o samotny żanr country a folk zajem polewuje. Dziecka naszich wrstewników eszcze majóm zajem, ale jejich dziecka uż ni. Je to aj tym, że tyn żanr a całe trampski hnuti było postawióne na proteście proci tej wladnouci dyktaturze. Rockowo muzyka a country były fest limitowane. To ludzi cióngło.

Kiela piosynek ście uż napisali a zaśpiywali z Blafym?
Móm sóm za sebie napisanych przez 300 pieśniczek, ale wychodzómy z tego, że mómy dziewiynć CD a na każdej je cca 15 - 20 pieśniczek, tak kole 170 oficjalnych.

Kaj wszyndzi ście uż grali?
Krómie Porty v Plzňu, jeszcze v Prešově, na Litwie na Visagino Country w 2005 roku. A jednóm dobóm kupa w Polsce, tu na Ślónsku, nikiedy aj dziesiynć razy za rok. Nejraczi my wdycki grali na Festivalu na Pomezí. W tym roku był festiwal uż jyny jedyn dziyń a nazywało se to „Ozvěny Pomezí“. Mógło tam grać jyny pore kapel a my se tam nie dostali. Tak my zrobili krzest CD na Kamiynitym w tyn stejny dziyń . Kiejsi była akce „Léto s Blafem na Kamenitém“, tak my tam grali czynsto. Tej chacie sie to wypłaciło, prziciongało to ludzi, ale teraz chodzi tela turystów, że uż kapele płacić nie potrzebujóm. Teraz jyny sem tam grómy na chatach, inaczi na firemnich abo soukromych akcjach, na festiwalach.

Robicie aj koncerty charytatywne?
Sami to nie wychladujymy, ale jak nas gdosi oslowi, tak ja. Jak żech mioł mame w Alžbětinkach, tak jo tam chodzywoł grać. Potym, jak mama odeszla, mie to tak zostało. Dycki z kraja roku chcym narobić kupa dobrych skutków, abych móg potym cały rok barabować. Je to tako moja osobnio zależitost, zrobić dobry skutek, pocieszić tych seniorów, także buď żech groł sóm, nebo z Honzóm, nebo pore razy aj wszecy, podle tego, jako była situace. Teraz żech kapke ubroł, bo pomału sie dostowóm do takigo wieku, że uż uni by mi mógli grać. Nikiedy w tych domowach moc nie pochodzim z repertuarym Blafu. Uni chcó m słyszeć cosi, co znajóm, trzeba lidowki. Uż żech zażił taki sytuace, że klienci zacznóm na mie dudrać, co to grajym, ale uni sóm nimocni. Pore razy jo odchodzoł zdeptany, ale wiynkszościóm to siedło.

Nikiere pieśniczki mocie ludowe zpracowane?
Pieśniczki ludowego typu sóm od autora Oto Žabki, móm jego śpiywnik z tekstami aj nutami, także to sóm autorski pieśniczki, a eszcze od Pavla Ruska, folklorysty z Cieszina, tych je asi trzista a rod se jich aj sóm zagróm na hóśle a zaśpiywóm.

Nigdy ście nie chcieli w kapeli babe?
My wdycki wiedzieli, że by to robiło jyny paskude. Tyn z nióm chodzi, potym tyn, potym otiehotni a zaś je dalszo.

Co Tebie w żiwocie Blaf doł a co Ci wzión?
Jo tóm muzykóm żijym, także nie wiym, czi mi co wzión, spisz mi dycki kupa doł. Głównie potym ty uspiechi, każdo wydano deska a każdy koncert, kaj przidóm ludzie. Człowiek aspóń widzi, że to mo smysl. Je to kapke naroczne na organizace a tyn Czorny Pieter je na mnie. No a nikiedy, jak człowiek chodzi do roboty a mo to tam naroczne, tak to dość energie ubiyro. Uż se cieszim na pyndzyj, jak bedym mioł czas jyny na muzyke. Głównie, aby zdrowi fóngowało.

Poradziłbyś bez muzyki żić?
Można roz bedym musieć, ale zatim eszcze dycki se radujym, jak widzim przed sebóm tyn kalyndorz, w kierym je tych dziesiynć, dwacet grani przed nami.

Dziynka za wywiad a niech je Blaf z nami dalszich sztyrycet roków.
Irena Jurgová

Mało gdo wiy, jak se nazywoł własnym mianym. Paweł Sikora. Jo żech go uż wnimoł jako dwanościroczny chłapiec. Buble uż był taki 18roczny haban a móm go zapamiyntanego z olympiad a fuzbalowych turnajów, kiere porzadoł w 70 a 80 rokach Pivní klub Špína. Potym se mi jaksi z Jabłónkowa ztracił. Wiym ale, że uż jako náctiletý growoł w klubu w Czytelni z bliźniokami Szpyrcami w jakisi bigbitowej kapeli a jeśli se nie mylim, tak na bymbny. Widzioł żech go aż w 85 roku na Porcie w Plzniu. Ty wole, dyć to je tyn kudrnaty blóndziok z Jabłónkowa. A graje na Lochotíně na głównym pódiu na gitare. Ta kapela była z Trzyńca a nazywała se Uragán. Był żech na niego jako Jabłónkowiana ganc pyszny. Dowiedzioł żech se, że se z tóm kapelóm dostali aj do Lucerny.
W tym samym roku Gródczanie założili kapele a przibrali mie do ni. Tak jaksi wzniknył Blaf. Stacho Kantor roz za mnóm prziszeł, czi by my nie chcieli do Blafu Bublego, kiery dostoł padáka z Uraganu, a że je dobry gitarzista. My ale że ni, jedynie że by se naucził grać na bendżo. Dali my mu miesiónc, prziszeł na prube z bendżym a wszeckim nóm brody spadły. Hned posunył kapele o schódek wyszi. Jego wyhrawki, rytmus, tyn jego ciynki głosek, kiery my perfektnie dopasowali do wokalów, z nas zrobił Blaf, taki jak go znocie.
Blaf od tej doby przeszeł trzóma sestawami Buble z nami wydrżoł aż do roku 2021. Było z nim strasznie kupa zażitków do rozerwanio śmiychym. Ty jego hláški a nieczakane reakce na jakikolwiek impuls sie wymykały zdrowymu rozumu. O tym aj świadczi tako pieśniczka Hyrczka, kiero tu dzisio zaźni, albo uż zaźniała. My przi jejim nagrowaniu malem umrzili od śmiychu. A ty jego bawiczski monologi po anglicku, francuzsku czi madziarsku. A ta“ Cosi piccola“. Ón jednodusze do swojigo „dzieckigo świata“ umioł stargnyć od tych nejmiynszich żgoli po stare babki a mrzuté dědki.
Grani bez Bublego było wdycki ochudzóne o tóm jego szczawe. Groł z nami 35 roków. Powymiatali my wszecki możne country festiwaly, kluby, chaty na górach, gospody a kulturaki. Kocertów z nim było hrubo przez 1200. Aż do roku 2021. Wtedy mu już zdrowi zaczło dokuczać na tela, że nóm ogłosił, że to wzdowo. Prziczinóm były ni yny problemy z oczami, ale aj dialýzy a kowid, kiery go niemal zlikwidowoł. No mioł tych problemów kupa. Důstojnie my se z nim rozłónczili na Festivalu na Pomezí, jak se jeszcze z nami zagroł 3 pieśniczki a szeł do blafowski pyndzyje. Buble zostoł wygłoszóny čestným členem Blafu a zostowo nim na wieki wieków.
Jeszcze dwa tydnie tymu, my se z nim spotkali w tej nejlepszi atmosferze w Letnim kinie na Nowsiu a tam my zagrali jego Skałke. Skoro tańcowoł ze Zdenkóm z radości na tej ławeczce w piyrwszi raji. Dali my aj po piwku a po półeczce.
Swojim humorym ni yny mie tak nakaził, że jak żech se w sobote obudził po jego ostatnim dniu tu na tym świecie, tak żech przegłosił:

Buble se mo, uż nie musi rano stować.

Ale, gdo wiy?

Można aj w tym przijimaczu w muzykantskim niebie beje musioł sstować na ranni rozcwiczki. A można uż Buble teraz bublo z Ozzy Osbournym po anglicku a rozumióm se. Buble, dziynka za to że żeś był a miyj se tam czim jak niejlepi!

Nové cd „Fórt dokoła“ jsme letmo pokřtili na chatě Kamenitý. Moc dobře se nám tam hrálo. Prvním kmotrem byl chatař Kamil. Tímto mu moc děkujeme, že jsme se tam po létech mohli vrátit. Počasí vyšlo, fanoušci dorazili, tak co si ví přát?
Bierfest Nýdek. Škoda, že jsme začínali. Zvuk byl perfektní, počasí taktéž, akorát lidi se teprve začínali scházet. To ve Stříteži bylo zas naopak. Lidí a známých na nás přišlo v daleko větším počtu, ale ten zvuk... No, občas si člověk nemůže vybrat. Jinak vstřícnost a pohostinnost na obou akcích na pochvalu.
Letní kino Návsí. Tam jsme si už zahráli jenom s hajtkou a super navázali kontakt s publikem. Když je zájem na obou stranách, to se to hraje. Pomalu začínáme vtahovat do repertoáru i písníčky z nové desky, ale komplet album budeme chtít přehrát na Jabkovém dni v Jablunkově 13.9. Některé songy musíme doslova nadřít. Ale už se těšíme.
V Salajce byla super oslava tam někde pod Burkovem. Sympatičtí manželé oslavovali kulatiny a pozvaní hosté se hned na naší muziku začali bavit od druhé písničky. Počasí vydrželo a Lecho zvučil jak zamlada, anebo jako starý mazák?
Těšíme se už na hraní v srpnu a budeme průběžně informovat, kdy a kde to bude.
Mějte se v tom létě čím jak nejlíp.

Tom a Blaf

PS:
Skupina Blaf se rozhodla ke svému 40. výročí od doby vzniku vydat album ve formátu CD, které se jmenuje Fórt dokoła. Je na něm 14 písní. Z toho 10 autorských kapelníka Tomáše Tomanka, jedna od kytaristy Honzy Pazdery a jedna z textařské dílny bubeníka Jana Kluse. Taky jsme do alba zakomponovali dvě písníčky folkloristy z Návsí Kostkova - zpěváka Oty Žabky, kterého pozdravujeme do muzikantského nebe. Album je dramaturgicky velice barevné. Jsou tam písně jak smutné tak veselé. Ke spolupráci jsme si taky přizvali speciální hosty. Klarinetistu Josefa Durstina, violistu Ondru Pazderu a třešničkou na dortu pak byla spolupráce s dětským pěveckým souborem Jabłoneczka, který u písníčky Izrael nazpíval kouzelné vokály do refrénu. Nahrávalo se ve studiu SOUTHOCK RECORDING v Jablunkově pod taktovkou mistra zvuku Martina Roženka a režiséra Honzy Pazdery. Nahrávali jsme od ledna do dubna tohoto roku. Samozřejmě, že cd by nebylo možné vydat bez štědrých sponzorů, kteří jsou vyjmenovaní na zadní stránce bookletu. Co se týče vizuální stránky, tak na obrázcích a grafice se podepsali Jakub Mrózek a Marian Siedlaczek.

V Dolní Lutyni na Silesian Country Bluegrass festivalu jsme hráli po kapele Whiskey Before Breakfast. Nám se hrálo dobře, i když sem tam zapršelo. Po létech jsme se tam potkali s basákem romské kapely z Bohumína Čhave Ilestar. Tak jsme trošku zavzpomínali na veselé zážitky z Bohumínského vlaku.
Pak rychlý přesun do Beskydky v Dolní Lomné, kde jsme zahráli kámošce a houslistce z Mionší a jejímu choti k pěkným kulatým narozeninám navzdory tomu, že oni se ne a ne zakulatit. Tancovalo se, zpívalo se, pařilo se, ale já jsem byl bohužel v řidičském režimu.
Další dvoják byl hned za týden. Festival Těrlické slunko. Hráli jsme v pravé poledne a lidi se chytali. Měli jsme tam i nějaké příznivce z doby minulé, takže trocha nostalgie se taky našla.
Hráli s námi dva supléři. Milan na basu a Jirka na kytaru. V Katovicích - Piotrovicích jsme hráli před kostelem. IX Festyn rodzinny od serca. Příjemní pořadatelé, vnímaví posluchači, pohodová atmosféra. Hráli jsme do tmy a zapomněli jsme na Jožina z bažin. Tak jsme jej ještě přidali pořadatelům akusticky. Paráda.
Na chatě Skalka jsme hráli na oslavě 4x50. Oslavenci pařili, pivo a myslivec tekl proudem a mušky kousaly tak, že nohy a ruce nemám dodnes od těch kousanců zahojené.
A ještě jedna horská pařba. Opět chválabohu, že jsem byl autem. Letnice na chatě Ostrý. Setkání s Mlokem a narovnávaní vztahů, neboli dýmka míru, anebo taky mírová konference. Každopádně se všechno usadilo a snad se máme na co těšit. Vlastně my se už těšíme. CD Fórt dokoła je zadáno ve výrobě a už jenom čekáme na email, kdy si ho máme přijet vyzvednout.
Těšte se s námi a mrkněte do kalendáře na www.blaf.cz kde se můžeme už v blízké době opět vidět a slyšet.

Hezké prázdniny přeje tom a BLAF

Koncem dubna jsme hráli na padesátce našemu fanouškovi. Akce se konala v Mostech Na Slamníku. Máme to tam kousek a přece to byla pro nás premiéra. Oslavenci pařili jak urvaní z řetězu a mě kupodivu, i když jsem zpíval s plným nasazením, vydržel hlas až do poslední přídavkové písníčky „Szukał baby Blaf“.
Premiéru jsme taky měli v Třanovicích a to v tom smyslu, že poprvé s námi hrál na kytaru zaskakující Jirka. S druhou kytarou mu sekundoval Jano. Světe div se, ale i mě tentokrát vydržely hlasivky až do posledního songu. Škoda jenom, že pršelo. Posluchači nám ale dávali najevo, že jsou s námi a to ze stanu téměř naproti pódia.
V polské Istebné jsme zahráli na svatbě novomanželům z Lomné a z Písku. To byla pařba. A to pohoštění! Ufff! Pak zrychlený přesun do Rokáče v Jablu, kde jsme měli tu čest poblahopřát a zahrát k 55 narozeninám staré sestavě Bidonů. Tam mi už hlas skřípal velice. Z toho poučení, že dvojáky už raději nebrat.
Firemní akce na Hotelu Grůň. Totálně štědří zadavatelé zakázky a taky vstřícné posluchačstvo. Moc si toho pozvání vážíme. Po dlouhé době nás uváděl Petr Šiška
V pořadí 1500stý koncert nám neplánovaně vyšel v hospůdce U Propasti v Hranicích. Na to, že zpíváme ponaszimu, jsme tam sklidili obrovský úspěch s pozvánkou na příští rok. Možná i dřív.
Mým snem vždycky bylo, aby si Blaf zahrál v Dolní oblasti Vítkovic. Vyšlo nám to díky pozvánce kamaráda z Jablunkova, který tam slavil svoje Abrahamoviny. Hráli jsme ve Futureum a řeknu Vám, má to něco do sebe hrát pod vysokou pecí a mezi hutními nefunkčními agregáty. Obecenstvo, pohoštění, štědrost byly opět na jedničku s hvězdičkou.
V červnu máme před sebou 3 koncerty pro veřejnost a 2 soukromé akce. Tak to nepopleťte a přijeďte za námi do Těrlicka a do Lutyně a přijďte na chatu Ostrý. Budou tam letnice.

Těšíme se na Vás

Tom a BLAF

Na jablunkovské radnici se konala vzpomínková akce věnovaná Antkowi Szpyrcovi, který odešel do nebe před 10 lety. Vzpomínali příbuzní, kamarádi, zpíval Gorol, Bukóń. Blaf ve zmenšené sestavě zahrál Gdo roz wyrosnył w Jabłónkowie a Talarek a Pchálek. Autorem textů byl Tonda a my jsme k ním opatřili hudbu. Obrozki pak je písníčka o Ulicy Polski, k jejíž napsaní mě inspiroval Tonda svými obrázky na skle malovanými. Byla i výstižná a pěkná výstava obrázků, fotografií a jeho oblíbených předmětů i z období trampingu.
Soukromá oslava v Návsí byla zorganizovaná na poslední chvíli. Až na to, že mi z nachlazení začal odcházet po prvních písníčkách hlas, a proto mi kluci pomáhali se zpěvem, tak se akce ke spokojenosti všech vydařila.
Vánoční koncert u radnice v Šumperku. Dovolím si ocitovat, jak o nás hezky napsala paní z kulturního domu Šumperk:
Nedělní podvečer nám u šumperské radnice zpříjemnila folková kapela Blaf, která jako jediná na světě má ve svém repertoáru skladby ve slezském nářečí.
Dorazili dokonce návštěvníci z Jablunkova a okolí, nebo mnohaletý fanoušek, který na svou kytaru sbírá podpisy folkových legend od Pavla Žalmana Lohonky až po Wabiho Daňka. A od nedělního večera přibyly na kytaře podpisy i od této sympatické skupiny, která v příštím roce oslaví 40 let na hudební scéně.
A letošní rok jsme uzavřeli wilijowkou U Pašíka. Bylo moc dobře. Kamaradské prostředí, pijymy piwo Svijany, po półeczce, výborný bigos a velice zajímavý výběr repertoáru.
Takže pro letošek všechno a příští rok se těšíme do studia.

Přejeme hezké Vánoce a hodně zdraví a štěstí v roce 2025.
Tom a BLAF

Uf, za dva měsíce budou Vánoce. To to letí. V lednu 25 jdeme totiž do studia, tak se předběžně připravujeme na zkouškách. Pokud to vyjde, tak by deska mohla být zajímavá. Autorsky se na ni podílejí dokonce i Jano i Honza. Bude to sranda. Honza si zapěje dokonce sólo ponaszimu.
Kapela Drops nás pozvala na Lodičky do Karviné k oslavě 40 narozenin. Pohodová akce, slunečné počasí, hodně starých známých muzikantů a kamarádů. Škoda jen, že jsme si tu akci nemohli užít do konce, protože jsme se museli rychle přesunout do Ttěšínské hospody U Maxe na soukromou oslavu. Ale ta byla taky bez chyby. Oslavence se nám podařilo překvapit a pařilo se na všechny naše rundy.
V Bystřici jsme za slunečného počasí zahráli na place před Domem s pečovatelskou službou. Velice vděčné obecenstvo. Reagovali pozitivně jak na texty písníček, tak na vtipy.
Počasí ovšem nevyšlo pro hudební festival na Gírové. Pršelo, zima byla a dorazili jen ti nejskalnější fanoušci a turisté. Ale mělo to zase v tom mlhavě sychravém počasí svoji kouzelnou atmosféru. Pořadatelům opravdu veliké DÍKY.
V kostele v Jablunkově jsme zahráli charitativní koncert na pomoc oblastem poškozeným povodněmi. Účinkovali jsme s Gorolama, s Chórem Parafialnym, s Jablunkovankou a taky zazpívaly děti ze ZUŠ Jablunkov. Bylo to hezké, od srdce a něco se vybralo. Taky nám se podařilo vybrat patřičný repertoár, abychom neprudili ve svatostánku náhodou songy jako Chlast, Tuberacki krzciny, anebo Szukał baby Blaf.
V kulturním centru v Petrovicích jsme hráli koncert pro PZKO Marklovice. Parádní kulturák, skvělí hostitelé, výborný zvuk Leszka Sajdoka, výborná nálada, vynikající jelita z kapustóm. No a co si víc si přát? Jen ať to vydrží!

Tom a BLAF

Hned po Gorolu jsem měl takové hodinové posezeníčko v rámci „mówimy ponaszimu“ v Knihovně Třinec. Počasí bylo slunečné, tak jsme poseděli na trávníku vedle knihovny, a já jsem se snažil návštěvníky bavit písněmi Blafu a prokládal to vtipy. Dopadlo to nad mé očekávání dobře. Udržel jsem posluchače ve střehu víc než hodinu a dokonce i prodal nějaké knížky a cédéčka.
Pak jsme dali s kapelou v plném obsazení dvě soukromé akce. Obojí kulaté narozeniny. Jedna byla v PZKO Mosty a ta další v Dolní Lomné. Hráli jsme ve stodole a vedle ní byla klouzačka a partyja byla tak rozjuchaná, že sjížděla po ní do napuštěného vyzdobeného kontejneru vodou i v šatech. No prostě lidi se umějí radovat všelijak a to je správně.
Bluegrass Theatre v Metylovicích opět nezklamal. Perfektní kapely jsme si poslechli i před i po našem koncertě. Frýda and comp. z Plzně. Perfektní dobristka a ještě ke všemu lead vocal. Pak byli dobří Sakrapes z Brna a ještě lepší Robert Křesťan a Trapeři.
Vendryňský karneval má jednu nevýhodu a tím je vzdálené hlediště od pódia. Ještě že nás pod pódium přišly podpořit mladé fanynky. Taky jsme byli v nevýhodě, že jsme začínali. Ale potlesk z dálky nás nakonec vybídl alespoň k jednomu přídavku. Po nás se na scénu chystalo Turbo, ale my jsme po pohoštění upalovali domů.
Oslovila nás vychovatelka z dětského domova, zda bychom nezahráli klukům ve Pstruží na táboře u ohně. Počasí bylo ale tak deštivé, že jsme to dali v jídelně. Kluci byli hodní a vyjadřujeme taky obdiv vychovatelům, jak to s nimi umí. Klukům se nejvíc líbily cikánské písníčky a tancovali na ně s patřičným temperamentem. Pak chtěli, ať je naučíme hrát, nejlépe ihned, a taky se nám nabízeli, že by nám při vystoupení dělali maskoty. To jsme jim sice neslíbili, ale dohodli jsme se na tom, že když někdy přijedou na náš koncert, pak se k nim zas rádi vrátíme.
Knížku Zrymowane mimoblafy jsem pokřtil v JACKI v Jablunkově. Bylo to v budově školy vedle kostela, kde jsem absolvoval Ludówke (základní školu s polským jazykem vyučovacím 1. až 5. třidu). Kmotry mé básnické sbírky byli Petr Šiška - český zpěvák, herec, textař, moderátor, scenárista a producent a Daniel Drong - kytarista, houslista, zakladatel kapely Frontier a také autor mnoha písníček i ponaszimu. Akce se vydařila a pak následovalo příjemné posezení s pohoštěním, které zajistily holky z JACKI, za což jim moc děkuju.
Pak bohužel přišla velká voda a zrušila nám dva koncerty. To je ale nic proti tomu, co způsobila v jiných oblastech naší republiky. Fakt jsme tady w Góralii, jak říká s oblíbou Jano, „U Pónboczka za piecym“. Držíme všem postiženým povodněmi palce a budeme se snažit pomáhat, jak se dá. Třeba i benefičními koncerty.

Tom a BLAF